ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ

ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ

Οι αλλεργικές αντιδράσεις συνήθως ξεκινούν από την παιδική ηλικία, είναι μακράν οι πιο κοινές χρόνιες ασθένειες.

Οι αλλεργικές παθήσεις επηρεάζουν τις ζωές περισσότερου από ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων παγκοσμίως. Η επίπτωσή τους αναμένεται να φτάσει έως και τα 4 δισεκατομμύρια ασθενών μέχρι το 2050.

Σημειώστε ότι :

• Περίπου 50 εκατομμύρια Αμερικάνοι έχουν αλλεργίες (περίπου 1 στους 5 ανθρώπους σε αυτή τη χώρα).
• Ο πιο κοινός τύπος αλλεργίας είναι η αλλεργική ρινίτιδα. 
• Σχεδόν το 6% του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποφέρει από άσθμα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat για το 2019, και περίπου το ένα τέταρτο αυτών είναι κάτω των 18 ετών. Το άσθμα ευθύνεται για περίπου 4.000 θανάτους κάθε χρόνο.
• Εάν ένας γονέας έχει αλλεργίες, υπάρχει πιθανότητα 25% να είναι και το παιδί του αλλεργικό. Ο κίνδυνος υπερδιπλασιάζεται σε 60% έως 70% εάν και οι δύο γονείς έχουν αλλεργίες.

Πολλές πτυχές της αναφυλαξίας, του εκζέματος και του άσθματος δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές. Αλλά η πρόοδος στη διάγνωση και τη θεραπεία αυτών των διαταραχών βοηθά εκατομμύρια πάσχοντες.

Τι είναι οι αλλεργίες;

Στην πραγματικότητα, οι αλλεργίες είναι αντιδράσεις που συνήθως προκαλούνται από ένα υπερδραστήριο ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτές οι αντιδράσεις μπορεί να εμφανιστούν σε διάφορα όργανα του σώματος, όποτε εκδηλώνεται το άσθμα, η αλλεργική ρινίτιδα η κνίδωση, η οφθαλμική αλλεργία, το αγγειοίδημα , η αναφυλαξία. η οισοφαγίτιδα ,η εντεροκολίτιδα και το έκζεμα .

Το ανοσοποιητικό μας σύστημα αποτελείται από έναν μεγάλο αριθμό κυττάρων που προέρχονται από διαφορετικά όργανα. Τα κύτταρα αυτά βρίσκονται στον μυελό των οστών, στον θύμο αδένα και σε ένα δίκτυο λεμφαδένων και λεμφικού ιστού διάσπαρτα σε όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του σπλήνα, του γαστρεντερικού σωλήνα, των αμυγδαλών, και των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια).

Κανονικά, το ανοσοποιητικό σύστημα μας που προστατεύει από ασθένειες αναζητώντας και καταστρέφοντας ξένους εισβολείς, όπως ιούς και βακτήρια. 

Σε μια αλλεργική αντίδραση, το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά υπερβολικά και δρα ενάντια σε μια συνήθως αβλαβή ουσία, όπως η γύρη ή το τρίχωμα των ζώων. Αυτές οι ουσίες που προκαλούν αλλεργίες ονομάζονται αλλεργιογόνα.

Ποιος είναι σε κίνδυνο;

Αν και οι αλλεργίες μπορούν να αναπτυχθούν σε οποιαδήποτε ηλικία, εμφανίζονται πιο συχνά κατά την παιδική ηλικία ή την πρώιμη ενήλικη ζωή. 

Κατά την αναζήτηση του οικογενειακού ιστορικού ενός παιδιού με αλλεργία συνήθως θα βρεθεί ένας στενός συγγενής που έχει επίσης αλλεργίες.

Εάν ένας γονέας, αδερφός ή αδελφή έχει αλλεργίες, υπάρχει 25% πιθανότητα να έχει και το παιδί αλλεργία. Ο κίνδυνος είναι πολύ μεγαλύτερος εάν και οι δύο γονείς είναι αλλεργικοί. Όμως, το παιδί δεν θα είναι απαραίτητα αλλεργικό στις ίδιες ουσίες με τους γονείς ή θα εμφανίζει πάντα τον ίδιο τύπο αλλεργικής νόσου (π.χ. αλλεργική νόσος, άσθμα, έκζεμα).

Συμπτώματα που σχετίζονται με αλλεργίες:

Μάτια, Αυτιά, Μύτη, Στόμα

• Κόκκινα, δακρυσμένα ή φαγούρα στα μάτια
• Πρήξιμο γύρω από τα μάτια
• Φτέρνισμα
• Καταρροή
• Κνησμός στη μύτη, τρίψιμο της μύτης
• Ρινικό πρήξιμο και συμφόρηση
• Φαγούρα στα αυτιά
• Φαγούρα στο στόμα και στο λαιμό

Πνεύμονες

• Ξηρός βήχας ή βήχας που παράγει διαυγή βλέννα
• Συριγμός (θορυβώδης αναπνοή)
• Αίσθημα σφιξίματος στο στήθος
• Χαμηλή ανοχή στην άσκηση
• Γρήγορή αναπνοή (ταχύπνοια) ή  δυσκολία στην αναπνοή ( δύσπνοια)

Δέρμα

• Έκζεμα (μπαλώματα με κνησμό, κόκκινο δερματικό εξάνθημα)/

σαν τσιμπήματα κουνουπιού

• Κοκκινωπά εξανθήματα
• Πρήξιμο/ οίδημα τοπικά

Γαστρεντερικό σύστημά

• Κοιλιακός πόνος ή ενόχληση
• Διάρροια
• Ναυτία ή έμετος

Διάφορα

• Πονοκέφαλο
• Αισθήματα ανησυχίας, ευερεθιστότητας
• Υπερβολική κόπωση

Πότε πρέπει να υποψιάζεστε αλλεργία :

Οι αλλεργίες μπορούν να οδηγήσουν σε διάφορους τύπους καταστάσεων. Μερικά είναι εύκολο να αναγνωριστούν από το μοτίβο των συμπτωμάτων που ακολουθεί πάντα την έκθεση σε μια συγκεκριμένη ουσία.

Εδώ είναι μερικές κοινές ενδείξεις που θα πρέπει να σας οδηγήσουν να υποψιαστείτε ότι το παιδί σας μπορεί να έχει αλλεργία:

• Μπαλώματα από εξογκώματα ή φαγούρα, κόκκινο δέρμα που δεν υποχωρεί
• Ανάπτυξη κνίδωσης/ δερματικά εξανθήματα με έντονη φαγούρα που συνήθως διαρκούν μερικές ώρες και μετακινούνται από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο
• Επαναλαμβανόμενα ή χρόνια συμπτώματα που μοιάζουν με κρυολόγημα, όπως καταρροή, ρινικό μπούκωμα, φτέρνισμα με καθαρισμό του λαιμού, που διαρκούν περισσότερο από μία ή δύο εβδομάδες ή αναπτύσσονται περίπου την ίδια περίοδο κάθε χρόνο
• Τρίψιμο της μύτης, ρουθούνισμα , φτέρνισμα ή όταν στάζει η μύτη
• Κνησμός, καταρροή στα μάτια, κόκκινά μάτια
• Κνησμός ή ξηρότητα στο στόμα και στο λαιμό
• Βήχας, συριγμός, δυσκολία στην αναπνοή και άλλα αναπνευστικά συμπτώματα
• Ανεξήγητες κρίσεις διάρροιας, κράμπες στην κοιλιά και άλλα εντερικά συμπτώματα. 

  Άσθμα

                                                     

  Το βρογχικό άσθμα προκαλεί συμπτώματα όπως βήχα, συριγμό (ήχος σφυρίγματος κατά την αναπνοή, κυρίως στη φάση της εκπνοής), σφίξιμο στο στήθος και δυσκολία στην αναπνοή (δύσπνοια), τα οποία μπορεί να υπάρχουν από μόνα τους ή σε συνδυασμό. Μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχή της φυσιολογικής ζωής και περιορισμό της καθημερινής δραστηριότητας των παιδιών (διαταραχή του ύπνου εξαιτίας νυχτερινών συμπτωμάτων, αδυναμία άσκησης, εισαγωγές στο νοσοκομείο) και χαρακτηριστικά εμφανίζει εξάρσεις (κρίσεις άσθματος) που μπορεί να χρειαστούν επείγουσα αντιμετώπιση.

  Οι κρίσεις άσθματος προκαλούνται από την επίδραση διαφόρων ερεθισμάτων, όπως οι ιώσεις, τα αλλεργιογόνα, ο καπνός, η άσκηση, το stress η αλλαγή θερμοκρασίας κ.ά. Τα  συμπτώματα της νόσου μπορεί να διαφέρουν από παιδί σε παιδί και από επεισόδιο σε επεισόδιο.

  Η αντιμετώπιση του αλλεργικού άσθματος εξαρτάται από τη βαρύτητα και συχνότητα των συμπτωμάτων του παιδιού. Υπάρχει η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν :

  • Φάρμακα άμεσης ανακούφισης: σε αυτά ανήκουν τα βρογχοδιασταλτικά, όπως η σαλβουταμόλη (Aerolin). Είναι εισπνεόμενα και ανακουφίζουν τον ασθενή μέσα σε λίγα λεπτά.

  • Σε περίπτωση σοβαρής κρίσης  μπορεί να υπάρχει επιπλέον και ανάγκη χορήγησης κορτιζόνης .Είναι εξαιρετικής σημασίας ο ασθενής και οι γονείς του να έχουν πλάνο δράσης για την αντιμετώπιση ενδεχόμενου ασθματικού παροξυσμού.

  • Μακράς διάρκειας ρυθμιστική αγωγή: Σ αυτήν την κατηγορία ανήκουν τα εισπνεόμενα κορτικοειδή, τα μακράς δράσης εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά και οι από του στόματος ανταγωνιστές λευκοτριενίων. Λαμβάνονται καθημερινά και στοχεύουν στον περιορισμό της φλεγμονής των αεραγωγών και κατά συνέπεια στην πρόληψη των συμπτωμάτων και τη μείωση της συχνότητα και σοβαρότητας των κρίσεων.

  • Τα εισπνεόμενα φάρμακα στα παιδιά χορηγούνται πάντα μέσω κατάλληλης για την ηλικία τους μάσκας, με νεφελοποιητή ή με ειδική συσκευή, αναλόγως της ικανότητας συμμόρφωσης.

    Επιπλέον, στο αλλεργικό άσθμα δίνονται οδηγίες για την αποφυγή έκθεσης του παιδιού σε αλλεργιογόνα. Υπάρχει δυνατότητα να βρεθούν τα αλλεργιογόνα στα οποία έχει ευαισθητοποιηθεί το παιδί με εξειδικευμένο αλλεργιολογικό και αιματολογικό έλεγχο.

    Ιδανικά, θα πρέπει να γίνεται έλεγχος και για το ενδεχόμενο ανοσοθεραπείας. Η ανοσοθεραπεία πραγματοποιείται με υποδόρια εμβόλια ή με υπογλώσσιες σταγόνες και στοχεύει στο να αναπτύξει ο οργανισμός αντισώματα τα οποία, κατά τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν τα εμβόλια έναντι λοιμωδών παραγόντων π.χ. ιώσεις, παρέχουν στο μέλλον ανοχή στα αλλεργιογόνα. Η ανοσοθεραπεία με άλλα λόγια, υπό κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις, θεραπεύει το παιδί από τις αλλεργίες του.

   

  Μεταλοιμώδες άσθμα ή ασθματική βρογχίτιδα

  Το μεταλοιμώδες άσθμα χαρακτηρίζεται από συριγμό, δηλαδή «σφύριγμα» ιδίως κατά την εκπνοή του παιδιού, που εμφανίζεται στα πλαίσια ιογενούς συνήθως λοίμωξης του αναπνευστικού.

  Αυτή η εικόνα αφορά σε παιδιά ηλικίας μικρότερης των 3-4 ετών, καθώς αυτά τα παιδιά έχουν μικρότερης διαμέτρου αεραγωγούς (βρόγχους και βρογχιόλια). Κατά κανόνα το παιδί είναι καλά μεταξύ των ιογενών λοιμώξεων αν και σε μερικές περιπτώσεις ο συριγμός μπορεί να επιμείνει για αρκετές εβδομάδες μετά τη λοίμωξη.

  Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι αυτή η κλινική οντότητα δεν είναι συνώνυμη με το άσθμα. Ορισμένα, βέβαια, παιδιά με μεταλοιμώδη επεισόδια συριγμού μπορεί να εμφανίσουν αργότερα «επίσημο» άσθμα αλλά αποτελούν την μειοψηφία, και είναι κυρίως είτε παιδιά με πολύ συχνά επεισόδια, είτε παιδιά με αλλεργική προδιάθεση τόσο στα ίδια (π.χ. έκζεμα, τροφική αλλεργία) όσο και στους γονείς τους (ειδικά ιστορικό άσθματος στη μητέρα). Η δεύτερη αυτή κατηγορία, είναι τα παιδιά που πλέον έχουν αλλεργικό άσθμα.

                                             

Αλλεργική ρινίτιδα

Υπάρχει μεγάλη αύξηση της αλλεργικής ρινίτιδας τα τελευταία 40 χρόνια κυρίως σε παιδιά που ζουν σε αστικό περιβάλλον. Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν στην βρεφική ηλικία , αλλά η διάγνωση καθιερώνεται συνήθως σε ηλικία 6 ετών.

Πρόκειται για μια χρόνια νόσο η οποία χαρακτηρίζεται από ρινική συμφόρηση (μπούκωμα), ρινική καταρροή, κνησμό και φτέρνισμα. Πολλές φορές τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας εκλαμβάνονται εσφαλμένα ως ίωση. Ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να φυσήξουμε την μύτη τους τα μικρότερα τείνουν να ρουφούν την μύτη τους ή να ρουθουνίζουν. Ο κνησμός προκαλεί μορφασμούς, σπασμωδικές κινήσεις και σκάλισμά της μύτης που μπορεί να οδηγήσει σε επίσταξή.

Υπάρχει η δυνατότητα με δερματικές δοκιμασίες /νυγμούς / που θα κάνει ο αλλεργιολόγος να βρεθεί το αλλεργιογόνο που ευθύνεται για την αλλεργική ρινίτιδα το παιδιού.

Αντιμετωπίζεται με αποφυγή των αλλεργιογόνων που προκαλούν έξαρσή της νόσου , όπως π.χ. το τρίχωμα της γάτας. Υπάρχον φάρμακά για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων όπως τα αντιισταμινικά από το στόμα , τα αποσυμφορητικά της μύτης, τα ενδοκρινικά κορτικοστεροειδή. Επίσης έχει δοκιμαστεί η ανοσοθεραπεία από το στόμα ή την μύτη έναντι συγκεκριμένων αλλεργιογόνων . Η ανοσοθεραπεία εφόσον γίνει στοχευμένα, μπορεί να εκριζώσει την νόσο.

Το βασικότερο πρόβλημα στην αλλεργική ρινίτιδα είναι ότι συνυπάρχει με το ασθμά σε ποσοστό 38%.Η χρόνια αλλεργική ρινίτιδα μπορεί σε ενήλικό ζωή να οδηγήσει σε εμφάνιση άσθματος.

Κνίδωση και αγγειοίδημα

Το 20 % του πληθυσμού θα εκδηλώσει κνίδωση και αγγειοίδημα κάποια στιγμή στην ζωή τους.

Η κνίδωση είναι μια αλλεργία του δέρματος που εκδηλώνεται με χαρακτηριστικά εξανθήματα που ονομάζονται πομφοί (καντήλες ή πετάλες) και συνοδεύεται από έντονο κνησμό (φαγούρα).

Το αγγειοίδημα είναι οίδημα (πρήξιμο) που εμφανίζεται στα μαλακά σημεία του δέρματος (βλέφαρα ματιών, χείλη, δάκτυλα χεριών ή ποδιών, γεννητικά όργανα).

Το αγγειοίδημα αποτελεί μια διαφορετική εκδήλωση της κνίδωσης που απλά αφορά σε βαθύτερες στοιβάδες του δέρματος. Σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, στο 50% των ασθενών εμφανίζεται κνίδωση μαζί με αγγειοίδημα, στο 40% αποκλειστικά και μόνο κνίδωση, ενώ το 10% εμφανίζει μόνο αγγειοίδημα.

Αίτιά οξεία κνίδωσης :

• Τροφές : αυγό, γάλα, σιτάρι, φιστίκια, άλλοι ξηροί καρποί, σόγια, ψάρι, οστρακοειδή, φράουλες
• Φάρμακά : δυνητικά όλα τα φάρμακά, ακόμη και αυτά τη ομοιοπαθητικής
• Τσιμπήματα εντόμων : σφήκα, μέλισσα, μεγάλη σφήκα, μυρμήγκια
• Λοιμώξεις : βακτήρια, ιοί, παράσιτά, μύκητες
• Αλλεργία εξ επαφής : λάστιχο, γύρη, τσουκνίδες, σάλιο ζώων, κάμπιες
• Αντιδράσεις από μετάγγιση αίματος
• Άγνωστής αιτιολογίας

Υπάρχει κνίδωση που προκαλείτε από το ψύχος, από την άσκηση, από την εφίδρωση, από τα ζεστά λουτρά, μετά από έκθεση στον ήλιο, από επαφή με το νερό ή μετά από άσκηση τοπικά πίεσης.

Στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων η κνίδωση αυτοπεριορίζεται και χρειάζεται μόνο η χρήση αντισταμινικών. Σπανιότερα μπορεί να χρειαστούν κορτιζόνη, διατροφικοί περιορισμοί ή ανταγωνιστές των λευκοτριενίων.

Τι είναι το Κληρονομικό Αγγειοίδημα  (ΚΑΟ)?

Πρόκειται για μια σπάνια νόσο που εκδηλώνεται με επεισόδια πρηξίματος (οιδήματος) σε διάφορες περιοχές του σώματος. Τα οιδήματα αυτά μοιάζουν με τα πρηξίματα που προκαλούν οι αλλεργίες αλλά δεν συνοδεύονται ποτέ από φαγούρα ή αλλεργικό εξάνθημα.

• Εντοπίζονται συνήθως στα άκρα και στο πρόσωπο αλλά μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο και είναι συνήθως επώδυνα. Τα πρηξίματα διαρκούν 2-4 μέρες και υποχωρούν σταδιακά από μόνα τους.
• Οιδήματα του εντέρου μπορεί να προκαλέσουν πολύ έντονο πόνο στην κοιλιά που μοιάζει με οξεία σκωληκοειδίτιδα.
• Εξαιρετικά επικίνδυνο είναι το οίδημα που μπορεί να αναπτυχθεί στο λάρυγγα γιατί μπορεί να προκαλέσει ασφυξία. Οι μισοί περίπου από τους ασθενείς με ΚΑΟ θα παρουσιάσουν οίδημα στο λάρυγγα τουλάχιστον μια φορά στη διάρκεια της ζωής τους.

Το Κληρονομικό Αγγειοίδημα είναι μια κληρονομική νόσος που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά με συγκεκριμένο τρόπο. Αν ένας γονιός πάσχει από τη νόσο, η πιθανότητα να την έχει κληρονομήσει στο παιδί του είναι 50%.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις  που οφείλονται σε νέες μεταλλάξεις χωρίς να υπάρχει κληρονομικό ιστορικό. Υπολογίζεται ότι περίπου 1:50.000 ανθρώπους πάσχει από τη νόσο.

Τα πρηξίματα στο δέρμα εκτός από την παραμόρφωση και τον πόνο σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσουν προσωρινή αναπηρία. Για παράδειγμα, οιδήματα στο χέρι και στα δάχτυλα δεν επιτρέπουν τη σωστή χρησιμοποίησή τους για 2-4 μέρες.

Οι κρίσεις κοιλιακού πόνου είναι πολύ έντονες. Οι ασθενείς αναγκάζονται να χρησιμοποιούν συχνά παυσίπονα που αποδεικνύονται αναποτελεσματικά. Πολλές φορές οδηγούνται στο νοσοκομείο και πολλοί έχουν χειρουργηθεί λανθασμένα με τη διάγνωση της «οξείας κοιλίας». Προσοχή χρειάζονται οι κρίσεις αυτές στα παιδιά γιατί μπορεί να είναι η πρώτη και μόνη εκδήλωση του νοσήματος.

Το οίδημα στο λάρυγγα είναι μια πολύ επικίνδυνη και απειλητική για τη ζωή κατάσταση. Όταν ο λάρυγγας πρήζεται αρχίζει να ελαττώνεται ο αέρας που πηγαίνει στους πνεύμονες και όταν φράζει, προκαλείται ασφυξία. Αν δεν χορηγηθεί έγκαιρα η κατάλληλη θεραπεία, μόνο η διάνοιξη μιας οπής στο λάρυγγα (τραχειοτομή) μπορεί να κάνει τον ασθενή να ανασάνει.

Ατοπική δερματίτιδα/ Έκζεμα

Η ατοπική δερματίτιδα είναι η πιο συχνή χρόνια δερματοπάθεια της βρεφικής και παιδικής ηλικίας. Προσβάλει το 10-20 % των παιδιών παγκοσμίως.

Τα βρέφη με ατοπική δερματίτιδα έχουν συχνότερα προδιάθεση για αλλεργική ρινίτιδα ή άσθμα αργότερα.

Το 50% των ασθενών έχουν συμπτώματα τα πρώτο έτος ζωής και ένα επιπλέον 30% έχουν συμπτώματα μεταξύ του 1^ου και 5^ου έτους.

Υπάρχει έντονος κνησμός και δερματική αντιδραστικότητα με χαρακτηριστικά εξανθήματα. Ο κνησμός εκδηλώνεται κυρίως την νύκτα, το έντονο ξύσιμο των εξανθημάτων προκαλεί πιο έντονες βλάβες.

Η νόσος επιδεινώνεται με συγκεκριμένες τροφές, την υγρασία, τις μικροβιακές λοιμώξεις, κάποιά αλλεργιογόνα που υπάρχουν στον αέρα. Τέλος υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που δουν ερεθιστικά όπως τα μάλλινα υφάσματα, τα ακρυλικά, σαπούνια και απορρυπαντικά.

Όταν τα εξανθήματα της ατοπικής δερματίτιδας παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, όποτε νόσος γίνεται χρόνια μπορεί να εμφανιστούν λειχήνες ή πάχυνση το δέρματος και ινώδεις πλάκες.

Θεραπείες υπάρχουν πολλές, ποικίλουν σε επιθετικότητα και κάθε φορά εξατομικεύονται ανάλογα με το παιδί.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κατάλληλες ενυδατικές κρέμες. Η ενυδάτωση είναι η βάση της αντιμετώπισης των συμπτωμάτων γιατί υπάρχουν μειωμένα λιπίδια στο δέρμα οπότε δημιουργείτε μια παθολογικά ξηρή επιδερμίδα.

Επίσης χρησιμοποιούνται τοπικά κορτιζονουχες κρέμες, αντιισταμινικά και τοπικοί αναστολείς καλτσινευρίνης, συστηματικά κορτιζόνη.

Συνίσταται τα παιδιά με έκζεμά να αποφεύγουν ερεθιστικές ουσίες και τροφές.

Ερεθιστικές ουσίες είναι μάλλινά ή συνθετικά υφάσματα, ρούχα στενά , σαπούνια ή απορρυπαντικά. Επίσης επιδεινώνει το έκζεμα η έκθεση σε πολύ υψηλές ή πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, η υγρασία και ο καπνός ή άλλες χημικές ουσίες.

Αναφυλαξία

Η αναφυλαξία είναι μια ταχεία και σοβαρή αλλεργική αντίδραση. Αποτελεί μια αντίδραση το οργανισμού απειλητική για τη ζωή.

Η έρευνά έχει δείξει ότι τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών που νοσηλεύονται στα τμήματα επειγόντων περιστατικών λόγω αναφυλαξίας.

Οι αλλεργικές αντιδράσεις είναι απρόβλεπτες όσον αφορά το πότε εμφανίζονται, τους τύπους συμπτωμάτων που αναπτύσσονται και τη σοβαρότητα αυτών των συμπτωμάτων. μπορούν να συμβούν σε παιδιά σε οποιαδήποτε ηλικία, συμπεριλαμβανομένων των βρεφών.  

Η προετοιμασία και η γνώση των σημείων μιας αλλεργικής αντίδρασης μπορεί να σώσει τη ζωή ενός παιδιού. Σε οποιαδήποτε ηλικία, η αναφυλαξία μπορεί να είναι θανατηφόρα χωρίς άμεση ιατρική βοήθεια. 

Η αναφυλαξία περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων που μπορούν να ξεκινήσουν γρήγορα—μέσα σε λίγα λεπτά ή αρκετές ώρες μετά την έκθεση σε έναν παράγοντα που προκαλεί αλλεργία. 

Η αδρεναλίνη είναι η συνιστώμενη θεραπεία έκτακτης ανάγκης για συμπτώματα αναφυλαξίας.

Η αδρεναλίνη βοηθά στη γρήγορη αναστροφή των απειλητικών για τη ζωή συμπτωμάτων της αναφυλαξίας.

Εάν είναι διαθέσιμη, η αδρεναλίνη θα πρέπει να χορηγηθεί αμέσως σε οποιονδήποτε εμφανίζει συμπτώματα αναφυλαξίας, ακολουθούμενη από κλήση στο 166 και μετάβαση στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. 

Το φάρμακο διατίθεται σε σύριγγες αυτόματης έγχυσης για να γίνεται αυτό πιο εύκολο. Το καλύτερο μέρος για την ένεση είναι στους μύες του εξωτερικού τμήματος του μηρού.

Οι αυτόματες εγχύσεις αδρεναλίνης θα πρέπει να συνταγογραφούνται σε οποιονδήποτε έχει υποστεί αναφυλακτικό επεισόδιο και σε βρέφη και παιδιά υψηλού κινδύνου για αναφυλαξία. Επειδή μπορεί να χρειαστεί μια δεύτερη δόση εάν τα συμπτώματα δεν υποχωρήσουν γρήγορα, τα παιδιά που διατρέχουν κίνδυνο για αναφυλαξία θα πρέπει να έχουν μαζί τους τουλάχιστον δύο ενέσεις ανά πάσα στιγμή.

Τα παιδιά που είναι αρκετά μεγάλα μπορούν να διδαχθούν πώς να δίνουν στον εαυτό τους αδρεναλίνη, εάν χρειάζεται. Οι αυτόματες εγχύσεις αδρεναλίνης θα πρέπει να είναι άμεσα διαθέσιμες στο σχολείο ή σε χώρους παιδικής φροντίδας και εκπαιδευμένο προσωπικό θα πρέπει να είναι διαθέσιμο για να ενεργεί γρήγορα σε περίπτωση αναφυλαξίας. 

Πολλά πράγματα μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή αλλεργική αντίδραση.